Kara İsmail

Kendime bir zarar geleceğinden değil ama karım Cemile ne yapar
sonra. Biz akşam yemeğimizi genelde saat 11-12 gibi yerdik, ama ev
sahiplerimizin misafiri geldiğinden geç vakitlere kadar oturup yatmadılar.
Neyse ki konukların gitmesiyle birlikte uykuya daldılar. Bir süre
ortalığın sakinleşmesini bekleyip, yiyecek toplamaya başladım. Bugün
misafirler geldiği
için menü çok zengindi.

Pasta ve börek kırıntılarına bayılırız. Her neyse
ben nevaleyi toplarken birden mutfağın ışığı yandı ve
"Aaaaaa! Karafatma"
diye bir ses duydum. Salak adam, ben bir erkeğim Fatma da
nereden çıktı. Benim adım İsmail.

Böyle şeyler delikanlıyı bozar. Hadi beni karımla karıştırdın
diyelim. Sen ne kadar korkak bir adamsın. Benim kaç katım
büyüklüğünde olmana rağmen bu bağırış da ne böyle?

O korkunç sesin kesilmesiyle birlikte, sanki
ben ona bir bok yapmışım gibi beni kovalamaya
başladı. İnanın o kadar da dikkat ediyorum, tabak, çanak
bardak
üzerinde
dolaşmamaya çünkü bu dingilin karısı çok titiz.

Bazen diyorum ki bu
gıcıkların misafiri geldiğinde git ortalarda dolaş böylelikle
utanılacak
duruma
düşsünler. Ama yapamıyorum işte. Ne olursa olsun, ekmek
yediğin
tekneye
kötü
gözle bakmamak gerekir.Ben eve geldiğim ilk yılları
hatırlıyorum da
ne güzeldi o günler.

Rahmetli kayınbabam ve kayınvalidem beni evlerine
kabul etmişlerdi. O zamanlar rahattık, çünkü ev sahibimiz
Rıza amca
kördü. Bu sebeple evin her yerinde serbestçe
dolaşabiliyorduk.
Hatta Rıza
amcayla aynı sofrada yemek yediğimiz günlerde oldu.

Gerçi bizleri görebilseydi nasıl davranırdı bilmem ama o hep
yüreğimizde
yaşayacak. Rıza
amcanın durumu pek iyi sayılmazdı, memur emeklisiydi. Bu evde
rahmetli karısınınmış, bu yüzden yiyecek konusunda bu kadar
fazla
seçeneğimiz
yoktu. Ama daha mutlu ve huzurluyduk. Rıza amca bir gün
görünmez
kazaya kurban gitti. Gerçi onun için bütün kazalar
görünmezdi. Rıza

amcanın
toprağa verildiği gün biz de oradaydık. Karşı komşusu Osman
Zeki
bey bize
geldiğinde ceketini asmıştı. Biz de bunu fırsat bilip ceketin
cebine
girdik. Ardından Osman Zeki beyle birlikte mezarlığa doğru
yola
koyulduk.

Rıza amcanın üç tane oğlu vardı ama bugüne kadar sadece
nüfusta
gözüküyorlardı. Hayırsızlar daha ilk günden evi satışa
çıkardılar.
Evi şu anda oturan adam ve karısı satın aldı. Eve ayak
basmalarıyla
kayınbabam ve kayınvalidemi öldürmeleri bir oldu. Adam sonra
iğrenerek
cansız
bedenleri kağıda sararak çöpe attı. Sanki kendisi çok
temizmiş
gibi. Halbuki
tuvaletten çıktıktan sonra ellerini yıkamadığına defalarca
şahit
oldum.

Şimdilerde
kendine üzerinde rahmetli kayınvalidemin resmi olan bir
ilaç almış, durmadan üzerimize sıkıp duruyor. Kayınvalidem
Sultan
hanım
gençliğinde fotomodel olduğu için bu tür ilaçların üzerinde
resmi
bulunuyor. Hatta bir iki reklam filminde de oynamıştı.

Ama evlenince mecburen bıraktı. Çünkü kayınbabam tam bir
Osmanlı
erkeğiydi. Bugüne kadar rahmetli Rıza amcanın anısına bu evde
oturduk,
artık daha fazla dayanacak halimiz kalmadı.

Eşe dosta haber saldık. Kendimize göre bir ev bulur bulmaz
taşınacağız buradan. Belki de sizin
evinize yerleşiriz hayat bu belli mi olur?

KARA İSMAİL ( Kara Fatma'nın eşi )